ابراء چیست
ابراء در حقوق مدنی و فقه به معنای چشم پوشی اختیاری طلبکار از طلب خود نسبت به شخص یا اشخاص دیگر است. در این عمل، طلبکار به طور رایگان از حق خود صرفنظر می‌کند و حقی که داشته است دیگر وجود ندارد. ابراء می‌تواند به دو صورت اسقاط حقوق خود یا تملیک دین باشد. در صورت اسقاط حق، طلبکار از دینی که به او دارد برمی‌خیزد و در صورت تملیک دین، به اندازه دین به دارایی و اموال مدیون افزوده می‌شود.
تحقق ابراء مستلزم وجود دینی است که از قبل میان دائن و مدیون وجود دارد. برای تحقق ابراء، طلبکار به صورت اختیاری از حق خود صرفنظر می‌کند و مدیون در آن نقشی ندارد. ابراء می‌تواند در قراردادهای مختلفی از جمله وثیقه، قرض الحسنه و یا قراردادهای دیگر اتفاق بیافتد.
در حقوق ایران، ابراء از اسباب سقوط تعهدات محسوب می رود و می‌تواند به عنوان یکی از راه‌های از بین بردن حق یا ملکیت توسط صاحب آن در نظر گرفته شود. از طرفی، تحقق ابراء مستلزم وجود دینی است که از قبل میان دائن و مدیون وجود دارد و عمل حقوقی تبعی است و تابع وجود آن دین است.
در ایران، ابراء به دو صورت اسقاط حقوق خود یا تملیک دین اتفاق می‌افتد. در صورت اسقاط حق، طلبکار از دینی که به او دارد برمی‌خیزد و در صورت تملیک دین، به اندازه دین به دارایی و اموال مدیون افزوده می‌شود. ابراء می‌تواند در قراردادهای مختلفی از جمله وثیقه، قرض الحسنه و یا قراردادهای دیگر اتفاق بیافتد.
در کل، ابراء به معنای چشم پوشی اختیاری طلبکار از طلب خود نسبت به شخص یا اشخاص دیگر است و می‌تواند به دو صورت اسقاط حقوق خود یا تملیک دین باشد. تحقق ابراء مستلزم وجود دینی است که از قبل میان دائن و مدیون وجود دارد و عمل حقوقی تبعی است و تابع وجود آن دین است. ابراء می‌تواند در قراردادهای مختلفی اتفاق بیافتد و در حقوق ایران، از اسباب سقوط تعهدات محسوب می‌شود.
