Weird یکی از لغات انگلیسی است که در فارسی به معنای عجیب، غریب، ناگوار، نامأنوس و یا خارج از عرف و قاعده به کار می‌رود. تلفظ این کلمه به صورت /wɪrd/ است.
کاربردهای این لغت در زبان انگلیسی بسیار گسترده است و می‌تواند به مواردی مانند شخصیت‌های عجیب و غریب، رفتارهای ناگوار، موقعیت‌های نامأنوس و یا چیزهایی که خارج از عرف و قاعده هستند، اشاره کند.
مترادف‌های این لغت عبارتند از: strange، odd، peculiar، bizarre، unusual و متضادهای آن شامل: normal، typical، ordinary و common هستند.
ریشه شناسی این لغت به کلمهٔ انگلیسی ویرد (wyrd) بازمی‌گردد که در زبان انگلیسی باستان به معنای سرنوشت، قضاوت و یا سحر و جادو به کار می‌رفت.
اولین مورد استفاده از این لغت در قرن هفدهم میلادی بوده است.
در گرامر، Weird به عنوان صفت به کار می‌رود و می‌تواند قبل یا بعد از اسم قرار گیرد. به عنوان مثال: “He has a weird sense of humor” به معنای “او حس خنده داری عجیبی دارد” و یا “That’s a weird-looking dog” به معنای “این سگی که به نظر می‌رسد عجیب است”.
در کل، Weird یکی از لغات پرکاربرد در زبان انگلیسی است که در بسیاری از موارد می‌تواند به عنوان جایگزینی برای لغاتی مانند strange و odd به کار رود.
