Stipulate یک واژه انگلیسی است که در زبان فارسی به معنای “مشخص کردن شرایط” یا “ضمانت کردن” استفاده می‌شود. تلفظ این واژه به صورت /ˈstɪpjʊleɪt/ است.
کاربردها و نقش‌ها:
– در حقوق: در قانون و قراردادها، stipulate به معنای تعیین شرایط و مقرراتی است که طرفین قرارداد باید رعایت کنند.
– در مذاکرات: stipulate به معنای تعیین شرایط و الزاماتی است که در مذاکرات و قراردادها قرار می‌گیرد.
– در علوم اجتماعی: stipulate به معنای تعیین و تعریف شرایط و متغیرهایی است که در یک تحقیق یا آزمایش مورد استفاده قرار می‌گیرد.
مترادف‌ها: specify, define, lay down, set forth
متضادها: waive, relinquish, abandon
تاریخچه و ریشه‌شناسی:
واژه stipulate از واژه لاتین stipulatus به معنای “تعیین شرایط” گرفته شده است. این واژه در قرون وسطی به زبان انگلیسی وارد شده است.
اولین مورد استفاده:
اولین مورد استفاده از واژه stipulate در انگلیسی در قرن 17 میلادی ثبت شده است. در آن زمان، این واژه به معنای “تعیین شرایط قانونی” استفاده می‌شد.
توضیحات گرامری:
stipulate یک فعل است که می‌تواند به صورت مستقل در جمله به کار رود. به عنوان مثال:
– The contract stipulates that the payment must be made within 30 days.
(قرارداد مشخص می‌کند که پرداخت باید در مدت 30 روز انجام شود.)
همچنین، می‌تواند به صورت مصدر (stipulation) یا صفت (stipulated) نیز به کار رود. به عنوان مثال:
– The stipulation regarding working hours was clearly stated in the employment contract.
(شرایط مربوط به ساعات کاری به وضوح در قرارداد کاری ذکر شده بود.)
