لغت “Belligerent” یک واژه انگلیسی است که به معنای “جنگجو”، “متجاوز” یا “متنازعه” به کار می‌رود. تلفظ این واژه به صورت /bɪˈlɪdʒərənt/ است.
کاربردها و نقش ها:
– در زمینه نظامی و سیاسی، “belligerent” به فرد یا کشوری اشاره می‌کند که در یک نبرد یا جنگ دخیل است و با دیگران درگیری دارد.
– در حقوق بین‌الملل، این واژه به کشوری اطلاق می‌شود که در یک جنگ با کشور دیگر دخیل است و حقوق و وظایفی برای آن تعیین می‌شود.
– در زمینه روابط بین‌الملل، “belligerent” به کشوری اشاره می‌کند که درگیری‌های نظامی با کشور دیگری دارد و ممکن است تحت تحریم‌ها و محدودیت‌های بین‌المللی قرار بگیرد.
مترادف‌ها و متضادها:
– مترادف‌های “belligerent” عبارتند از: aggressive، combative، hostile، pugnacious.
– متضادهای “belligerent” عبارتند از: peaceful، conciliatory، diplomatic.
تاریخچه و ریشه شناسی:
ریشه واژه “belligerent” به زبان لاتین برمی‌گردد. این واژه از کلمات “bellum” به معنای “جنگ” و “gerere” به معنای “انجام دادن” تشکیل شده است. در ابتدا، “belligerent” به معنای “درگیر در جنگ” بوده است و در طول زمان به معنای “متجاوز” و “متنازعه” تغییر کرده است.
اولین مورد استفاده:
اولین مورد استفاده از واژه “belligerent” در اوایل قرن هفدهم میلادی ثبت شده است. در آن زمان، این واژه به معنای “درگیر در جنگ” استفاده می‌شد.
توضیحات گرامری:
واژه “belligerent” یک صفت است و می‌تواند به صورت مستقیم قبل از یک اسم قرار بگیرد. به عنوان مثال: “a belligerent nation” (یک کشور متجاوز) یا “a belligerent attitude” (یک رفتار متنازعه). همچنین، می‌توان از این واژه به عنوان یک اسم استفاده کرد، به عنوان مثال: “The belligerents agreed to a ceasefire” (طرف‌های درگیر به توقف آتش‌بس اتفاقی رسیدند).
به طور خلاصه، “belligerent” به معنای “جنگجو” یا “متجاوز” استفاده می‌شود و در زمینه‌های نظامی، سیاسی و حقوقی کاربردهای متعددی دارد. این واژه از ریشه لاتین به دست آمده است و اولین بار در قرن هفدهم میلادی به کار رفته است.
