لغت Atheist به معنای عدم باور به خدا و عدم ایمان به وجود خداست. این واژه از دو کلمه یونانی “a-” به معنای “نه” و “theos” به معنای “خدا” تشکیل شده است.
تلفظ این واژه به صورت /ˈeɪθiɪst/ است.
کاربردهای این واژه در مواردی است که فردی به دلایل مختلف از جمله عدم قبول وجود خدا، عدم توافق با مفاهیم دینی و یا عدم اعتقاد به مفاهیم مذهبی، به عنوان یک آتئیست شناخته می‌شود.
مترادف‌های این واژه عبارتند از بی‌خدایی، بی‌دینی، بی‌اعتقادی و بی‌اعتنایی به مذهب.
متضاد این واژه، مفهوم باور به خدا و دین است.
تاریخچه و ریشه شناسی این واژه به دوران باستان یونان بازمی‌گردد. در این دوران، آتئیست‌ها به عنوان افرادی شناخته می‌شدند که به خدایان یونان باور نداشتند.
اولین مورد استفاده از این واژه در دوران رنسانس بوده است. در این دوران، این واژه به عنوان یک اصطلاح فلسفی برای توصیف افرادی که به خدا باور ندارند، مورد استفاده قرار گرفت.
در گرامر، این واژه به عنوان یک اسم مفرد مذکر در زبان انگلیسی به کار می‌رود. به عنوان مثال: “He is an atheist” به معنای “او یک آتئیست است”.
