معانی و تعاریف لغت Absurd به فارسی:
لغت Absurd به معنای “پوچ”، “بیهوده”، “غیرمنطقی”، “سوراخ پیش پا افتاده” و “مضحکه” در زبان فارسی به کار می‌رود. این واژه از زبان فرانسوی به زبان انگلیسی و سپس به زبان فارسی وارد شده است. تلفظ این واژه به صورت /əbˈsɜːrd/ در زبان انگلیسی و به صورت /æbsʊrd/ در زبان فارسی است.
کاربردها و نقش ها:
لغت Absurd در متون ادبی، فلسفی و روزمره به کار می‌رود. در ادبیات، این واژه برای توصیف وضعیت‌ها، ایده‌ها، رفتارها و سخنانی استفاده می‌شود که عقلانیت را نقض می‌کنند و با منطق و منطقیت سازگار نیستند. در فلسفه، معنای این واژه به خصوص در فلسفه ابسوردیسم به کار می‌رود که یک جریان فلسفی است که بر این باور است که زندگی بی‌معنی و بیهوده است. در زبان روزمره، این واژه برای بیان شوخ‌طبعی و مضحکه از شخص، وضعیت یا ایده استفاده می‌شود.
مترادف ها و متضادها:
مترادف های لغت Absurd شامل واژه های بیهوده، پوچ، بی معنی، بی ربط، ناهنجار و غیرمنطقی است. متضاد های این واژه شامل عقلانی، منطقی و معقول است.
تاریخچه و ریشه شناسی:
لغت Absurd از واژه Absurdus در زبان لاتین گرفته شده است. این واژه در دهه ۱۵۰۰ میلادی در زبان فرانسوی معمول شد و در دهه ۱۶۰۰ به زبان انگلیسی وارد شد. ریشه واژه Absurdus به واژه Absurdus در زبان لاتین بازمی‌گردد که به معنای “غیرمنطقی” و “بی معنی” است.
اولین مورد استفاده:
اولین مورد استفاده از لغت Absurd به معنای “غیرمنطقی” در ادبیات انگلیسی در قرن هفدهم میلادی مشاهده می‌شود. این واژه در آثار مشهوری مانند نمایشنامه های ویلیام شکسپیر و رمان های فرانتس کافکا به کار رفته است.
توضیحات گرامری:
لغت Absurd یک صفت است و به عنوان صفت می‌تواند قبل از اسم قرار بگیرد. به عنوان مثال، جمله “این وضعیت بسیار غیرمنطقی است” نشان می‌دهد که در این جمله Absurd به عنوان صفت به کار رفته است.
